Nobel Prize Winner

On an early Wednesday morning, like every morning, I was reading the Volkskrant. On the front page was a great picture with the line “Nobel Prize for the pioneer of Chemistry”. Even though I think it is amazing that a Dutch man had won the prize, my attention was drawn to the word “pioneer”.

I read the story on Ben Feringa and the discovery he made. He had discovered organic molecules that turn in just one direction because of the influence of ultraviolet light and function as a kind of spring. After this he created a nano car with 4 wheels that moved under the influence of light. Due to time pressure I was not able to finish the article, but it kept me thinking the whole car ride to FC Den Bosch.

In my opinion, scientists are people who are currently busy with stuff that we do not understand or notice until many years later. They are pioneers in researching matter whilst most people wonder what to do with it. What is the use? What can we do with it, is a question often asked. This comes from the fact that most people live in the present and are not concerned with the future, something I come across in the soccer world. Supporters are very much concerned with the first upcoming game; it has to be won. From that perspective, nothing else really matters.

That Wednesday night I was watching “De Wereld Draait Door”, where they had professor Ben Feringa as a guest. The audience was filled with his proud students. The professor explained his discovery and what it was going to mean for humanity in the long term. His passion and love for teaching was evident. He emphasised that he did not make this discovery alone, but with the many brilliant students he had the pleasure of working with. On a calm and pleasant manner he explained. Like a true teacher he provided clear steps, so everyone was able understand the car and how it was moving. Ben Feringa’s face completely portrayed the immense fun he was having.

And I was too! He is a man who loves his profession and who enjoys sharing his knowledge with others. But above all that, he is someone who is concerned with the future. You could feel that he was feeling responsible for that future, a future that he most likely would not be a part of. He had made a discovery that might be functional in no sooner than 20 years. He actually started a project with his team that had no certainty of a future result. His discovery will be of great value in the future, and Ben Fiering is currently laying the basis for that.

This is also one of the things that attracts me to the CDA. The CDA is a party that believes it is very important to not only live in the present, but to also care for the future. The CDA has translated this into her aims and calls it stewardship: “We earned our environment and culture from our ancestors and are only borrowing it from the people that will live after we have left”. It askes us to look past our own interests and those of our current era in all departments, even the financial department. To manage and control is not enough. For a better society in the future we need creativity and innovation in the present. This is very much needed to ensure that we leave the world in such a state that is even better than the one we are experiencing right now. This is what forms the true basis of sustainability.

But also at my current position at FC Den Bosch I am busy with the future of the club. I have the personal drive to leave this club in a better position than that I found it in. That is quite a mission because most supporters focus only on the first upcoming game, which has to be won. They want to see the team win.

The current sport performance that FC Den Bosch is showing is not good. That is something me, my staff, and everyone around me agree on. FC Den Bosch is at a position in the ranking list that we have no desire of being on. Besides that, certain games are poorly played. So, a lot of criticism is generated. This is a big part of the sports business.

The only thing that might be frustrating at times is that not everyone wants to see what truly happened during this phase of disappointment and emotions. Just last week the media reported that FC Den Bosch’s technical policy is underperforming and failing, which is not the case at all. The achievements are underperforming, but the internal technical policy of FC Den Bosch is stronger than ever.

Every day the whole staff puts so much of energy in improving and developing the technical policy. At this very moment I dare to say that on the subject of technical policy, we are a First Division team where people work at a level that suits the level at which we are active. It has cost a lot of people blood, sweat and tears. We come from far and we are nowhere near done. We all know where we want to work towards with the technical policy of FC Den Bosch. To achieve this, more steps have to be taken. These steps are necessary for the future of FC Den Bosch.

For outsiders the relation of current actions and what it will mean for the future is not always visible. Some just want to see their team win.

I know for sure that striving for internal development in FC Den Bosch structurally increases the chances of winning. We are working on the base on which we will be able to build a very well working FC Den Bosch, that will win based on the quality of their play instead of dumb luck.

It is essential to remain calm and ensure that everyone is looking in the same direction. The team should not be demotivated by agitation around them. I know like no other that we need to start winning games to settle the dust. But my method does not change when performance is low or when agitation arises. This is my form of sustainability. I still find it incredibly important that FC Den Bosch can celebrate its 100^th year of existence as a paid soccer club, preferably at the highest level of soccer in Holland.

Those thoughts crossed my mind during the interview with Ben Feringa. Ben has developed something that in many years will prove its worth. Today, he gets his recognition: the Nobel Prize.

Why does that rarely happen in sports? The answer is of course simple: in sports there are so much more factors than chemistry. Sports are filled with emotions. Almost all Dutch citizens know that the Dutch team lost to Belarus. Many will also know the exact outcome. Few will know who score the goals. And even fewer will know who played that day. But even these numbers are incredibly high compared to the number of Dutch citizens that actually know who Ben Feringa is and what he discovered. Maybe in 2046 none of us remember who he was and what he did for us.

Ben Feringa is a true scientific pioneer and deserves never to be forgotten. Thanks to the work of Ben Feringa and his students, molecular machines that deliver the right medication at the right spot in the bloodstream might exist in 2046 already. This way more people can be healed of terrible diseases at which we do not stand a chance today.

NOBELPRIJSWINNAAR

Op de vroege  woensdagmorgen las ik, zoals elke ochtend, de Volkskrant. Op de voorpagina stond een mooie foto met de tekst “ Nobelprijs beloont pionier in de chemie”. Buiten het feit dat ik het fantastisch vind als een Nederlander een prijs wint,  werd mijn aandacht ook getrokken door het woordje: pionier.

Ik las kort het verhaal over Ben Feringa en de ontdekking die hij had gedaan. Hij ontdekte organische moleculen die maar in een richting draaien onder invloed van ultraviolet licht en werken als een soort veer. Daarna creëerde hij een nana “auto” met 4 wielentjes welke onder invloed van licht in beweging komt. Onder druk van de tijd kon ik niet het hele artikel lezen , maar het hield me wel bezig tijdens mijn autorit naar FC Den Bosch.

Wetenschappers zijn mensen die in mijn optiek vaak met zaken bezig zijn waar wij vele jaren later pas iets van merken of begrijpen. Zij zijn pioniers die materie onderzoeken waar mensen zich af van vragen wat ze ermee moeten. Wat is het nut? Wat kun je ermee is dan een vaak voorkomende vraag. Dit komt voort uit het feit dat veel mensen leven in het heden en niet zozeer bezig zijn met de toekomst. Hetzelfde ervaar ik dagelijks in de voetballerij. De supporters houden zich bezig met de eerst komende wedstrijd: die moet gewonnen worden. Alles eromheen lijkt vanuit dat oogpunt niet belangrijk.

Woensdagavond keek ik naar “De wereld draait door” en daar zat de Professor Ben Feringa aan tafel. Zijn studenten zaten trots in het publiek. De professor legde uit welke ontdekking hij nu eigenlijk gedaan had en wat dit zou betekenen voor ons als mens op de lange termijn. De passie en liefde voor het onderwijzen en zijn vakgebied spatte er van af.  Maar op de eerste plaats gaf hij aan dit niet alleen gedaan te hebben, maar bedankte hij de vele briljante studenten waarmee hij samenwerkte. Op een zeer rustige prettige wijze vertelde hij. Als een echte onderwijzer: duidelijk en in stapjes, zodat een ieder een helder beeld kreeg van het autootje en hoe het voort kon bewegen. Het plezier, enthousiasme was van het gezicht van Ben Feringa  af te lezen.

Ik genoot van deze man! Een man die houdt van zijn vak en zijn kennis en dit graag wilt delen met anderen. Maar bovenal: iemand die bezig is met onze toekomst. Je voelde dat hij zich verantwoordelijk voelde voor die toekomst. Een toekomst waarvan hij waarschijnlijk zelf niet eens meer deel zou maken. Hij had een ontdekking gedaan die misschien pas over 30 jaar functioneel gehanteerd en gebruikt kan worden. Eigenlijk had hij zich met zijn team zelfs eerst gebogen over onderzoek waarvan helemaal nog niet duidelijk was wat daar in de toekomst het resultaat van is. Zijn uitvinding wordt pas in de toekomst van grote waarde. Ben Fiering legt daarvoor nu de basis.

Dit zijn overigens ook zaken die mij zo aantrekken tot het CDA . Deze partij vindt het ontzettend belangrijk dat we niet alleen met het heden bezig zijn maar ook met onze toekomst. Het CDA heeft dit vertaald in een van haar uitgangspunten en noemt dit rentmeesterschap: “We hebben onze omgeving en cultuur geërfd van onze voorouders en te leen van de mensen die na ons leven”. Dat vraagt dat we verder kijken dan alleen ons eigen belang en onze eigen huidige tijd. Op allerlei gebieden in onze samenleving, ook financieel. Beheren en beheersen is niet voldoende. Om een betere samenleving te krijgen dan dat wij nu ervaren moeten we creativiteit en innovatie laten zien in het heden. Dit is ontzettend hard nodig om de wereld beter achter te laten dan dat wij deze ervaren en beleefd  hebben. Dat vormt de echte basis voor duurzaamheid .

Ook in mijn huidige functie bij FC Den Bosch ben ik niet alleen bezig met het heden, maar ook met de toekomst van de club. Ik heb de innerlijke drive om deze club uiteindelijk beter achter te laten dan dat ik deze in mijn handen kreeg. Dat is een zware opgave omdat de focus van de meesten ligt op de aanstaande wedstrijd, die moet gewonnen worden. Men wil winst zien en vraagt zich af waarom er niet vaker gewonnen wordt.

Bij FC Den Bosch zijn op dit moment de sportieve prestatie zijn slecht . Daar zijn ik, mijn staf en iedereen erom heen het absoluut mee eens. FC Den Bosch staat nu op een positie op de ranglijst waar we niet willen staan. En daarbij komt ook nog dat er bepaalde wedstrijden erg slecht gespeeld wordt. Dus is er veel kritiek. En dit mag en dit hoort ook bij sport!

Wat alleen soms frustreert, is dat niet iedereen in deze fase van teleurstelling en emotie  meer wil kijken naar wat er echt werkelijk allemaal gebeurd. Zo lees ik in de media de afgelopen week dat het technisch beleid van FC Den Bosch van alle kanten faalt en zwaar onder de maat functioneert. Dit klopt totaal niet. De prestatie zijn ver onder de maat maar het technisch beleid binnen FC Den Bosch staat als een huis en groeit elke dag. Dagelijks zijn vele medewerkers bezig om het technisch beleid binnen FC Den Bosch te verbeteren en te ontwikkelen. Op dit moment durf ik te zeggen dat wij qua beleid eindelijk een volwaardige Eerste Divisie ploeg zijn waar gewerkt wordt op een wijze die past bij het niveau waarop wij actief zijn . Dit heeft heel veel bloed zweet en tranen gekost bij vele medewerkers van de club. We komen van ver en we zijn nog lang niet klaar. Wij weten allemaal waar we naar toe willen met het technisch beleid van FC Den Bosch.  Daarin moeten, maar kunnen we ook nog heel veel stappen zetten. En deze stappen zijn noodzakelijk voor de toekomst van FC Den Bosch.

Maar voor de buitenstaander zijn ze niet altijd zichtbaar in relatie tot wat het betekent voor de toekomst. En sommigen willen gewoon alleen een winnend elftal zien.

Ik weet zeker dat we door de ontwikkeling die we nastreven binnen FC Den Bosch in de toekomst meer structureel kans hebben om wedstrijden te winnen. Wij zijn nu met de basis bezig waarop straks een heel mooi FC  Den Bosch meer kans maakt om op kwaliteit de wedstrijd te winnen en niet op basis van toeval.

De kunst is om nu de rust te bewaren en de neuzen allemaal de zelfde kant op te laten wijzen. Een team niet te laten demotiveren door onrust om hen heen. Ik weet als geen ander dat we nu wedstrijden moeten gaan winnen om rust in de tent te krijgen. Maar mijn werkzaamheden veranderen niet door de huidige mindere prestatie en door de onrust.  Duurzaamheid noem ik dit. Ik blijf het ontzettend belangrijk vinden dat FC Den Bosch ook haar 100 jarige bestaan kan vieren als betaald voetbalclub, het liefst op het hoogste niveau van Nederland.

Tijdens het tafelgesprek met Ben Feringa moest ik hier erg aan denken. Ben heeft iets ontwikkeld wat over vele jaren de waarde zal bewijzen en het nut ervan. Vandaag krijgt hij daarvoor zijn erkenning: de Nobelprijs.

Waarom gebeurt dit zelden in de sport? Het antwoord is natuurlijk simpel: binnen de sport telt veel meer dan de wetenschap het heden. Sport zit vol emotie. Bijna alle inwoners van Nederland weten dat het Nederlands elftal afgelopen vrijdag gewonnen heeft van Wit Rusland. Veel mensen zullen ook weten wat de uitslag was. Minder mensen zullen weten wie de doelpuntmakers waren. En nog minder mensen weten de opstelling en de wisselspelers. Maar in absolute aantallen zijn er dit altijd nog veel meer dan het aantal mensen dat weet wie Ben Feringa is en weten welke briljante ontdekking hij gedaan heeft. En in het jaar 2046 weet misschien helemaal niemand meer wie hij was en wat hij betekent heeft voor ons.

Ben Feringa is een echte wetenschappelijke pionier en hij verdient het om nooit vergeten te worden. Want dankzij het werk van Ben Feringa en zijn studenten zijn er wellicht al in 2046 moleculaire machientjes die de juiste medicijnen op de juiste plek afleveren en door de bloedbaan zwemmen om het lichaam te controleren.  En zo kunnen er misschien meer mensen genezen worden van vreselijke ziektes die we nu niet kunnen bestrijden.

Politiek

Op 6 september presenteerde het CDA haar conceptlijst voor de Tweede Kamer. Op de 43e plaats staat mijn naam. Vanuit heel Nederland krijg ik reacties over mijn kandidaatstelling en er is veel media-aandacht. Zelfs sportkanalen namen het op in hun berichtgeving.

Ik begrijp wel dat mensen verbaasd reageren. Het komt nu eenmaal niet zo vaak voor dat je iemand uit de voetballerij in de politiek tegenkomt. Maar voor mensen die mij goed kennen vormt dit geen verrassing. Al mijn hele leven ben ik breder dan alleen vanuit sport geïnteresseerd in mens en maatschappij en haar ontwikkelingen. Ik heb 16 jaar werkervaring in de jeugdhulpverlening en heb in al mijn andere functies samengewerkt met politiek, overheid en bedrijfsleven om projecten te initiëren die staan voor integratie van mens, sport en maatschappij. 


Mijn voorkeur voor het CDA is me met de paplepel ingegoten. Mijn vader was zeer actief voor de partij en al als kleine jongen mocht ik met hem mee naar bijeenkomsten en deelde ik foldertjes uit.

Ik onderschrijf hun grondbeginsel van waaruit we samen en gezamenlijk verder komen. 
En daarnaast vind ik, dat als je je ergens voor inzet, dat je dat ook actief moet doen. Dus toen ik gevraagd werd voor de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer het heb ik niet geaarzeld. Ik wil me inzetten om voor het CDA de brug te slaan tussen politiek en de daadwerkelijke zaken die er leven in de maatschappij. Ik sta middenin het leven en ben door mijn functie in de voetballerij juist goed benaderbaar. Ik hoop zo te kunnen vertalen wat er daadwerkelijk leeft en wellicht de beeldvorming over politiek te kenteren. Mensen ervoor te interesseren, maar ook daar waar besluitvorming wordt genomen binnen de politiek te informeren over wat er leeft.

Natuurlijk heb ik hierbij wel ambities, maar die komen in een latere fase wellicht. Met mijn 43e plaats sta ik, net zoals dat werkt in een teamsport , gewoon voor het belang van het CDA. Op dit moment ligt mijn focus volledig bij FC Den Bosch om daar een zo goed mogelijke prestatie te realiseren.

Choices: “Should you kill the fat man?”

On Saturday the 6^th of February I got a call with the question if I was interested in becoming the trainer of FC Den Bosch. I need to admit that I was completely surprised that I came to mind for this function. The soccer world is small and with all clubs I have worked with, I still remain in good contact. Still, this concrete question put me on a pedestal that caused me a few sleepless nights. I had to make a choice that would define my future.

Making choices is nothing special. Everyone goes through it in the day-to-day life. During the congress on work satisfaction from the brain scientist and publicist Victor Lamme (writer of the book: “Free will does not exist”) explained how decision-making works for a human being. He explained how the brain works when dealing with morale dilemmas. He showed a picture of an approaching unmanned train. There were five people working on the train tracks, who did not see the train approaching. The train would hit them. There is a small bridge crossing the train tracks. On this bridge, there is standing a fat man. The professor gave the people in the room a choice: pushing the man off the bridge would stop the train and save the people working on the train tracks. He asked us to make that choice. Who would push the man off the bridge to stop the train? Only a small amount of the people in the room chose this option, including me. We explained that it did not feel right to kill by our own hand.

After that the professor showed us another picture: the same approaching train, but this time it was approaching a junction. On the left side, one man was working on the train tracks. On the right side, five people were working on the tracks. In this situation the train would go the right side. Using the switch would cause the train to use the left trail. There was no bridge this time we just had to choose if we were to use the switch or not. Almost everyone chose to let the train drive the left trail, killing one man in the process.

The professor explained how odd our choice was. We chose to save five lives, instead of one. Then why didn’t we make the same choice at the first picture?? And why did we make that choice at the second picture?

Rationally, it is the exact same choice: five human lives in exchange for one. And even though the professor knew that, he told us that our choice was not surprising at all. We always think that we have to act rationally in order to make the right decisions. The opposite is true. Our Nucleus Accumbens (front lobe of our brain) is responsible for this mistake. We choose to make decision based on emotions and feelings. The marketing industry makes great use of this knowledge and therefore used images to affect our emotions.

The base for my choices is the supporting arguments, motivation and the feeling it provides. I always ask myself: “What are my reasons for undertaking action?” I need to have at least that straightened out for myself. But even more important are the consequences of the choice. Does the consequence have influence on just you or also on others? In my opinion it is necessary to take responsibility for whatever choice you decide to make. I believe that there are many people that like to make choices on different ranges of subjects, but are not able to take responsibility for the consequences that these decisions cause. Another case is the people that believe that they are not able to make choices, and therefore leave subjects undecided.

After FC Den Bosch had approached me, I had to make a choice: become the new trainer at FC Den Bosch, or continue pursuing a job with a broader perspective in the business world, and society. I had to make a choice.

During the summer of 2015 I was very aware of the situation that I was in. After having been active in the social aid for 16 years and the soccer world for another 16 years, I had a certain amount of freedom in deciding what I was going to do next. I made the deliberate decision to focus on administrative, executive and managerial positions as well in the soccer world, as outside the soccer world.

What stunned me was that the media reported that I had no interest in working in the soccer business ever again. This was never taken in consideration. I did mention that I believed that my time as an active trainer or coach on the field was over. This was based on the fact that most soccer clubs choose to go for the new generation of trainers.

This is why I have been busy following a different path since August 2015 the reach my ideal job: a job where I can work with people and give a meaning to them. Necessary are ambitious people in a dynamic environment and the opportunity for me to have an influence on their way of working. This is needed if a change in long-term planning and vision is desirable. My passion is the development of people in the context of society.

This chosen path was deliberately and consciously deployed. Several people with specific knowledge and experience helped me immensely. They acted as a coach, sparring partner and critic. On their advice I started to change the public image of me that is out there. After all, most people like to see me as “the soccer guy” or sometimes even “the chatty control freak”. The last one often makes me laugh.

And I can tell you: is hard to change this image when dealing with interviewers that like to use the footage to their own advantage! But the fact is that most people only “know” me from TV-interviews or shows and articles in which “I” am being discussed. Of course this forms an image to the outside world that is only controlled by the media.

It came to my attention that most people do not even know who I really am. They do not know what kind of training I received or what I have been up to. Only a few know that the last 16 years I have been active in different kinds of fields and have always been busy with my own social activities and projects.

My choice enhanced the responsibility of putting most of my time and energy in changing the portrait that the media had so “accurately” painted of me. I attended meetings that most people did not expect to see me at, but fascinated me greatly. I gave presentations with many examples from my own social experiences instead of the ones from the soccer business. My blogs are another step in this process. I started to notice something that resembled the snowball process. It started up slowly but started to gain interest and after that offered me one opportunity after the other. The conversations I would have would be on a different tone and people would see through the prejudices. I had the opportunity to shine more light on the actual qualities I had to offer on departments other than the soccer world. This process led to the appreciation of society that I was very much looking for: I was asked to enter a process to become the director of a company.

This was when I received the question of FC Den Bosch: “Do you want to become the head trainer in effect of immediately?” From that moment on I focussed on the discussions with this organisation. I think everyone would understand that this decision was not hard for me.

I made use of the carnival period to talk extensively with FC Den Bosch. But the most important conversations I had at home about the choice that I, we, were about to make. Was I going back into the soccer business and confirm the image that I am “the soccer guy”? Or were I to choose a career in the social business? Would I choose continuity or another short period of a few years with yet another soccer club? Would I choose to work on a strategic level or start on an operational level?

Why did I choose FC Den Bosch? Well.. Brain scientist could have predicted this decision easily. It was emotion. I chose FC Den Bosch because it had something to do with helping a friend. FC Den Bosch has a special place. It was the first soccer club ever where I worked in the paid soccer business. That club offered me so many friendships. FC Den Bosch means something to me. They asked for my help. Refusal wasn’t an option.

I chose for FC Den Bosch, but that does not mean that I set aside my ambition and initiated path. No, the consequence of my choice is that I will continue on two paths. I will put all my time and energy in FC Den Bosch, but continue to develop myself and shape my future career.

In writing about this subject I realized how lucky I am to live in a country and environment where I am free to make my own decisions. Not everyone has the right to do so, which explains the madness of the time we live in today.