TOPFIT: EIGEN VERANTWOORDELIJKHEID

Ik heb denk ik wel alles meegemaakt in de voetballerij. Successen gevierd, nederlagen geleden, gehuild en heel veel gelachen. Kennisgemaakt met bijzondere mensen. Mogen helpen aan de ontwikkeling van geweldige talentvolle jonge mensen, maar ook talenten zien mislukken door invloed van hun omgeving, media-aandacht en geld.  Gezien en ervaren hoe de invloed van media kan zijn op beeldvorming t.a.v. mensen die werken in de voetballerij. Soms zelfs zonder gedegen journalistiek onderzoek of gebaseerd op geruchten en roddels. 

In deze blog zal ik jullie regelmatig feedback en inzicht geven in deze bijzondere wereld. Ik zal jullie deelgenoot maken van de zaken die ik persoonlijk meemaak of mijn visie geven op actuele gebeurtenissen. Soms vanuit het perspectief als trainer, soms vanuit oogpunt van mezelf en soms met de bril op van de hoofdtrainer.  Mijn visie op de maatschappij en het bedrijfsleven zal ik zeker in de context betrekken. 

Dit weekend plaatste ik mijn eerste blog en werd ik verrast door het aantal positieve reacties wat dat teweeg bracht.  Herkenning van veel vakgenoten en sporters op mijn visie over wat ervaring doet, maar ook positieve feedback vanuit hele andere branches van mensen die onderschrijven dat ervaring een competentie is die je niet zomaar kunt aanleren.

“Topfit zijn” is dit keer mijn thema. Topfit zijn in de context van het leveren van een maximale prestatie: je eigen persoonlijke top halen.

Zondag zat ik al vroeg achter de tv om naar de wedstrijdlopers van De marathon van Rotterdam te kijken. Ik moet hierbij bekennen dat ik de recreanten in de middag live ben gaan bewonderen in de kroeg. Vanaf het terras van Melief zag ik ze op een stoel neerploffen: helemaal en totaal op .

Tijdens het kijken naar sport ben ik altijd bezig met mijn vak. Wie gaat er winnen en welke invloeden spelen vandaag een hoofdrol ? Wat kunnen we met deze informatie van vandaag en hoe gebruiken we die om te winnen in de toekomst?

Als ik dan naar de toplopers kijk en naga wat hun persoonlijke toptijd is, rijst bij mij de vraag: “Hoe gaan we er dan voor zorgen dat ze in Rotterdam hun beste prestatie ooit neer zetten”. Ik heb daar wel wat ideeën over. Op de eerste plaats moet de loper gemotiveerd zijn en op en top fit om juist op die dag een maximale prestatie te gaan leveren. Gaat het vandaag voor de loper om een toptijd neer te zetten of het gebruiken ze de dag om te trainen? Zou je hen niet kunnen motiveren door hen te belonen op hun optimale prestatie i.p.v. het winnen van de wedstrijd?

De hardlopers lopen op een heel doordacht schema op hun energievoorraad optimaal  te gebruiken. Ze weten exact wat de tussentijden zijn die ze moeten en kunnen halen. Wijken ze af van dit schema dan komen ze vroeg of laat in de problemen. Men krijgt kramp, men komt de man met de hamer tegen en ze halen daardoor niet hun individuele maximale prestatie.

In de middag was de wielronde Parijs –Roubaix. Vooraf aan deze wedstrijd hoorde ik een moeizaam interview van Bradley Wiggens. Hij had duidelijk geen zin in dit interview en hij wilde het eigenlijk alleen hebben over de fiets die  ze speciaal voor deze wedstrijd gemaakt hadden. Waar hij het zeker niet over wilde hebben was of hij ging winnen. Daar wilde hij eigenlijk niet over praten, maar toch ontkwam hij er niet aan.  Ik vond dat hij een fantastisch antwoord klaar had: Als het die dag een tijdrit zou zijn en hij geen materiaalpech zou hebben en niet zou vallen, dan wist hij 100% zeker dat hij ging winnen. Maar bij Parijs -Roubaix gebeurt er altijd van alles door de tactiek van andere renners door valpartijen etc. etc. . Het enige wat hij honderd procent onder controle had was zijn fysieke toestand. Met zijn antwoord gaf hij aan dat die in ieder geval in zijn beleving top was.

Terug naar de Marathon.  De winnaar werd Abera Kuma. De tijd die hij haalde was een tegenvallende tijd. 2.06.47. Zijn verhaal over deze overwinning lag in lijn met mijn ideeën. Hij vertelde het prachtige verhaal dat hij naar Rotterdam was gekomen om zijn persoonlijke record te verbeteren. Toen hij merkte dat in het begin van de race het tempo veel te hoog lag, wist hij dat zijn persoonlijke record niet kon halen en nam hij het besluit om te proberen de wedstrijd te winnen.

Afgelopen vrijdag zag ik PSV – Zwolle op de tv.  Tot mijn verbazing gaf de commentator tijdens de wedstrijd aan dat de spelers van Zwolle na 1 uur voetballen fysiek op zouden zijn. Dit baseerde hij op het feit dat ze de bekerwedstrijd de dinsdag ervoor gespeeld hadden. Natuurlijk zullen er voetballers geweest zijn die de wedstrijd van dinsdag gevoeld hebben.  Maar ik vraag me af of ze wel hun persoonlijke fysieke top gehaald hebben die vrijdag? Ze hebben in ieder geval niet gewonnen. Hebben ze zoveel gelopen dat de pijp echt helemaal leeg was? Misschien waren ze voor de wedstrijd wel niet 100% klaar om hun maximale top te halen? Ik ken Ron Jans een beetje en weet zeker dat hij er alles aan gedaan heeft om de spelers klaar te stomen voor de wedstrijd.

Wiggens was klaar voor de wedstrijd. Zwolle was klaar voor de wedstrijd. Kuma was klaar voor zijn persoonlijke top tijd. Maar wie kan dit nu feitelijk maken?

Wat zou het interessant geweest zijn als we als kijker daadwerkelijk deze informatie vooraf hadden gekregen. Er zijn instrumenten en tools die aantonen of de energievoorraden in het lichaam geheel gevuld zijn. We krijgen nu rondentijden, km tijden, loop afstand. Maar informatie over het topfit zijn van een topsporter nog niet.

Fysiek moet je topfit zijn om een prestatie te leveren. Dan kun je als topsporter je maximale top halen. Dit is meetbaar en aantoonbaar. Daarover kan dan ook eigenlijk geen enkel discussie over bestaan.

Dat topfit zijn niet gelijk staat aan “automatisch winnen” komt door vele andere factoren.  Topfit zijn is er echter wel de belangrijkste die je kunt beïnvloeden: door hierin je eigen verantwoordelijkheid te pakken als topsporter.